Home

Project Aqua

Restauratie

Reinigen
van schilderijen

Eigen schilderijen

Boeken

Schrijfsels

Poëzie

Voordrachten

Contact

Kerstmijmering

Lieve vrienden en vriendinnen. Hier toch even een berichtje uit de stilte.
Zoveel lieve kaarten had ik gekregen die me een vrolijk Kerstmis toewensten, maar dat is het dit jaar niet geworden. Wel gezegend, en hoe vreemd misschien ook, een gebeurtenis om heel dankbaar voor te zijn.

Ik ben n.l. ziek geworden. En niet zo’n beetje, nee, zo ziek als een zieke hond.
De eerste nachten en dagen waren heel ellendig… en toch…
Al gauw, ik kon niet anders, moest ik hulp zoeken, en daar verschenen ze : de echte Kerstengelen, met geduld en liefde en goede gaven en … een prachtig boek van Henri Nouwen dat gaat over het schilderij: de Thuiskomst van Verloren zoon. De eerste dagen kon ik niet lezen, kon ik eigenlijk niks, maar toch bekeek ik op Kerstavond samen met een van die lieve engelen een band van Henri Nouwen, waarna ik weer zo uitgeput was dat en niets anders overbleef dan in bed dat allemaal eens zachtjes door te mijmeren en te slapen…slapen… slapen.

Het weer werd heel mooi en overal om me heen was er feestgewoel. Ik, die vroeger hele herbergen met al of niet alleenachtige mensen had ontvangen, begon te beseffen dat, als je jezelf over geeft aan de stilte, aan de rust, aan het geborgen zijn in Die Grote Warme Han , dat ook dat helemaal goed kan zijn. Gelukkig dat die kerstengeltjes trouwens gewoon kleine mensenhanden hadden die kopjes thee naar boven brachten en beetje ziekenkost en meer van die innig goede dingen.
Mensen kunnen echt sterretjes aan de hemel zijn.
Op 2de Kerstdag echter, toen ik nog steeds niets was opgeknapt begon het grote huilen om al het verdriet wat je normaal geen toegang geeft.

Mijn goede dochter greep in. Zij had gelijk, zo kon het niet verder : er moest een dokter komen. Nou, die kwam. Hij leek wel de Kerstman: groot, in een knallend kostuum en dikke witte krullen. Maar wat een liefdevol mens. Hij gaf me veel nieuw inzicht in mijn beroerde situatie schreef me penicilline voor en gaf me de raad om niet het slachtoffer te worden van oud en onverwerkt verdriet; een kweekmatje voor kanker. Had de koningin in haar kerstboodschap ook al niet gewezen op het subtiele van familiebanden, generaties enz. Ik bleef een beetje verbouwereerd en toch getroost achter met een recept.

Kort daarna ging de telefoon: mijn schoonzusje om te vragen of ik een fijn kerst had tot nu toe.
Is er dan Leiding. Ik denk van wel. Ik voel me daar ook erg dankbaar voor.
En was zo heel erg blij die vertrouwde gezichten te zien, die warmte en vriendschap. Mensen waarmee ik al zovele jaren onderweg ben. Die weten waar dat verdriet vandaan komt. Die, ook zij, er willen zijn. Weer kerstengelen in mijn huis. De volgende dag kwamen mijn lieve dochter en kleindochter, met alle goeds wat ze maar bij elkaar had kunnen vinden. Zo warm, zo liefdevol. Voor mij. God wat had ik een mooie Kerstmis.
Wat niet weg neemt dat ik nog steeds heel erg moe ben, dat mijn linkeroor nu erg pijn doet en mijn keel. Dat mijn stem nog steeds lijkt op niks wat ik eerder gehoord heb bij me zelf, en dat ik er naar snak om weer onder de wol te kruipen.
Maar ik ga vooruit en heb heel veel geleerd. Op nieuw. Zal nog heel wat keren nodig zijn.

Waarom ik dit nu schrijf? Om de mythe te ontmaskeren van Merry Christmas en Red het Kerstdiner.
Om de mensen te eren die al zo dikwijls Kerstmis alleen hebben doorgebracht.
Om al de zieken te eren en Goede Kerstengelen en uiteindelijk om jullie te informeren.
MAAAAAAAAR, lieve mensen ga nu asjeblieft niet bellen. Kom niet op bezoek!!!! Deze vrede die ik gevonden heb, heb ik nog even nodig, om helemaal beter te worden. Want zover ben ik nog niet.
Wil je per se iets doen. Deze computer doe ik soms heel even aan.
Ik wens jullie allemaal GEZEGENDE DAGEN,

Trees

Reinigen
van schilderijen

 Langevielesingel 72   -  4335 AC MIDDELBURG  -  tel. (+31) 0118 - 61 64 00